پـــــــــایــــــــان-- نقـ ـطــ ــه ســــر خــــــــــط...
سلام...
روزها در پی روزها گذشت ومیگذرد...!!!
لحظه ی خداحافظی فرا رسید باهمه ی شیرینی تمام شدن وپیمودن راه تحصیلمان،
ولی با اندکی چاشنی درد و حسی غریب ورازآلود...
هر شروعی را پایانی است
وپایان ماهم فرارسید؛روزی که اینک باورش برایم سخت ودلگیر است...
دوستان وهمکلاسی های خوبم،خاطره های شیرین دوران دانشجویی،
وهمه ی شماهایی که در این مدت درکنارمان بودید یادتان در ته دل جا دارد...
فرصتها را غنیمت شمرید؛
اینک با تو سخن باز میکنم درکم کن...
سپاس به خاطر تمام خوبیهایتان...
مجالی نیست این راه و رسم زندگی ست؛باید رفت هر روز یکی از ما میرویم؛
زندگی جاده ایست بی رگشت...
وسپاس خداوند ایزد را که دست تقدیر را اینگونه برایمان رقم زد...
سلام دیروز من خداحافظی تلخ امروز من است؛وشروع شیرین دیروزمان پایان یافت،
لحظه ای به دردناکی امروزولی با امید به روزهای روشن فردا...
وامروز شروعی تازه برایمان است...
پس:سلام زندگی...
طعم ِ خیس ِ اندوه و اتفاق ِ افتاده
یک … آه ! … خداحافظ یک فاجعه ی ساده
خالی شدم از رویا ، حسی منو از من برد
یه سایه شبیه من ، پشت پنجره پژمرد