من دلم می خواهد خانه ای داشتم پر دوست .. کنج هر دیوارش دوستانم بنشینند آرام.. گل بگو گل بشنو .. هر کسی می خواهد وارد خانه پر مهر و صفامان گردد.. یک سبد بوی گل سرخ به ما هدیه دهد .. شرط وارد گشتن شستشوی دل هاست .. شرط آن داشتن یک دل بی رنگ و ریاست .. بر درش برگ گلی می کوبم .. با قلم سبز بهار می نویسم ای یار خانه دوستی ما اینجاست تا که سهراب نپرسد دیگر خانه دوست کجاست؟؟
خانه دوست کجاست؟
در فلق بود که پرسید سوار
آسمان مکثی کرد
رهگذر
شاخه نوری که به لب داشت
به تاریکی شن ها بخشید
و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت:
نرسیده به درخت
کوچه باغی ست که ازخواب خدا سبز تر است
و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی ست
.
.
.نشانی اولین شعری از سهراب بود که حفظش کردم!
جالب بود عزیزم!
با اجازت یه قسمت از شعرو نوشتم چون خیلی دوسش دارم.
در ضمن ورودت روهم تبریک فراواااااااااااااان میگم!
ممنون از نظرزیبات
سلام عزیزم خیلی مطلب قشنگی بود لذت بردم..باز هم از این مطالب زیبا بنویس
چشم حتما مینویسم
ای دوست ببین چه با ما کردند
فهمیدن عشق را چه مشکل کردند
انگار کسی به فکر ماهیها نیست
سهراب بیا که آب را گل کردند
اینو که ۱۰۰درصد باهات موا فقم . خداییش خونه ی دوست هم به پا رتیشن بزرگ ما نمیرسه
سلام عزیزم
ورودت رو به جمع بچه ها تو این فضای مجازی تبریک میگم
ممنون ازمطلب قشنگت
ممنون از لطفت عزیزم
نمیشه برای ورود به خونه ی دوست گل رز بیاریم؟مرسی خیلی خوب بود.
عزیزم هر چی دوست داری بیار
سلام وبلاگت قشنگه مطالبش زیبا/ اگه دوست داشتی به من سر بزن
خیلی ممنون از نظرتون .حتما سر میزنم
واااااااااااااییییی قشنگگگ بود عزیزم
ممنون از این که خوندیشو خوشت اومد